Archivio | novembre 10, 2012

La mustarda

Quannu l’ùa si zzecca a mmalazza’, pi no la fa pèrdere, faciti nu paru ti buccacci ti marmellata.

Si àprunu l’acini a un’ a unu e si mettunu sobbr’allu furnueddu cu la fiamma vàscia vàscia!

Li primi minuti non stè bisuegnu cu ggirati l’ùa, faciti cunsuma’ prima nu picca ti quiru sucu ca esse!
pò, bisogna cu tiniti nu picca ti pacenzia, piccè aviti a sta’ dda vicinu e gira’ sempre cu no si ‘ncodda la marmellata sotta lu funnu ti la patella.

Quannu vititi ca sa ‘ddensatu bona bona, stutati la fiamma e facitila driffèddere.
Po’ mittitila intr’alli buccacci e ‘rripàtila pi fa li piscotti ti Natali.
vale la pena cu la faciti ssaggià alli piccinni sobbra a na fedda ti pane, piccè ete veramente bona!

No sacciu piccè all’ébbica ti mama, la marmellata ti ùa si chiamava “Mustarda”. E vui lu sapiti?